Een werknemer bouwt vakantiedagen op. Deze vakantiedagen zijn onder te verdelen in wettelijke en bovenwettelijke vakantiedagen. Wanneer vakantiedagen niet tijdig opgenomen worden, vervallen de vakantiedagen. Dit artikel behandelt het vervallen van zowel de wettelijke als de bovenwettelijke vakantiedagen.

Wettelijke vakantiedagen

De wettelijke vakantiedagen worden als volgt berekend: vier keer het aantal uren dat de werknemer in een week werkt. Werkt de werknemer 40 uur per week, dan bouwt de werknemer dus 160 vakantie-uren of 20 vakantiedagen per jaar op.

De opgespaarde wettelijke vakantiedagen vervallen per 1 juli van het opvolgende jaar. Opgespaarde wettelijke vakantiedagen per 31 december 2019 die niet voor 1 juli 2020 zijn opgenomen, vervallen dus per 1 juli 2020.

Bovenwettelijke vakantiedagen

Bovenwettelijke vakantiedagen zijn vakantiedagen die bovenop de wettelijke vakantiedagen toegekend worden. Zulks gebeurt bijvoorbeeld conform cao of individuele arbeidsovereenkomst.

Op bovenwettelijke vakantiedagen geldt een vervaltermijn van 5 jaar. Opgespaarde bovenwettelijke vakantiedagen per 31 december 2014 die niet voor 31 december 2019 zijn opgenomen, vervallen dus per 1 december 2019.

Wat betekent het als vakantiedagen vervallen?

Werkgevers dienen werknemers als gevolg van jurisprudentie passende informatie te verstrekken met betrekking tot het verval van vakantiedagen. Gebeurt dit niet, dan kan de werknemer de vervallen vakantiedagen alsnog opeisen.

Informeert de werkgever de werknemer tijdig en is de vervaltermijn verlopen? Dan kan de werknemer de vakantiedagen niet meer opnemen. De wettelijke toegekende vakantiedagen van de werknemer zijn dan vervallen en de salarisadministratie corrigeert de toegekende vakantiedagen van de werknemer.

Voor de werkgever betekent dit een lagere schuld aan nog te betalen vakantiedagen (de werkgever hoeft de in de financiële administratie in geld uitgedrukte vakantiedagen immers niet meer uit te keren).